noname.fotkoblog.pl

"jesteś jak pies, którego kopią i dalej jesteś przy dupie"

"jesteś moim popychadłem i zawsze będziesz"

gęste, ciężkie łzy kapią mi po twarzy. 

wszystko mnie ciało, jakby w ciało wbijało mi się tysiące żyletek.

wstaję o piątej do pracy, której się wstydzę i której nienawidzę.

po odstawieniu psychotropów, znów któryś dzień z rzędu jestem podpita.

nie umiem pomóc mojej siostrze, mogę tylko bezradnie patrzeć jak błądzi.

dla niej pewnie też jestem śmieszna.

jak to wszystko mnie boli.

a najbardziej mnie boli zakładanie uśmiechu co rano.

udawanie, że wszystko jest dobrze.

te moje żarty.

pewność siebie.

żeby nikt więcej mnie nie zranił.

duszę się własnym szlochem.

wyłamuję palce, wbijam paznokcie we własne ciało.

ale nic, nic nie jest w stanie zagłuszyć tego psychicznego bólu.

tak bardzo pragnę, żeby ktoś mnie kochał.

albo chociaż lubił.

pierdolę tą fałszywą litość.

to jest jeszcze gorsze niż bycie przezroczystą.